Een blog van ruim een jaar geleden

Prinses & Prins op bruggetje achter  paleis Soestdijk ( foto door Mej. Gilles?)

Zondag het park van Paleis Soestdijk. Veel te vroeg ben ik aanwezig voor de voor mij op het laatste moment geregelde rondleiding door het Paleis. Het is al de zesde keer dat ik de rondleiding mee ga maken maar wel de eerste keer dat ik dit in mijn eentje doe , inderdaad met de andere deelnemers is dat bijna ; eenzaam maar niet alleen. Het Paleis heeft een tentoonstelling met 40 vrijwel onbekende foto’s samengesteld naar aanleiding van Koningin Juliana’s 100^ste geboortedag op 30 april 2009. Ik was te laat om via de reguliere rondleidingen de tentoonstelling te bezoeken. Na een bijna ‘smekend ‘telefoontje naar het Paleis kon ik alsnog instromen op zondag , ze hadden een uitvaller.

Bij het bruggetje waar eens de Prinses & Prins poseerde voor Mw Gilles overdenk ik de mogelijke toekomst van het voormalige woonhuis van Juliana en Bernhard. Er zijn talrijke speculaties en verwachtingen en in eerste instantie voel ik weerstand tegen een niet Koninklijke bestemming maar nu hier gezeten op dit bankje met de blik op de achterzijde van Soestdijk weet ik dat zo net nog niet. Paleis Soestdijk zal voor mijn generatie en die daarboven verbonden blijven met de Koninginnedagen van vroeger het bordes met de hartelijk wuivende Koningin en de Prinsessen en later weer hun Prinsjes. Wij weten het nog en de herinnering leeft maar dat ebt weg met de tijd .

Het is duidelijk geworden dat er zeker op korte termijn geen Koninklijke bewoning meer komt op het ‘witte Paleis in het groen’ Ineens weet ik niet meer of ik dat jammer moet vinden. Ik heb dat wel altijd geroepen maar nu realiseer ik me hier op deze plek dat ook Paleis Soestdijk geschiedenis is geworden, verweven met de geliefde Vorstin en haar echtgenoot . Je kunt ook als gewoon burger niet je ouderlijk huis blijven aanhouden tenzij je er zelf gaat wonen dus heeft ook dit proces iets natuurlijks gekregen.

Ik probeer ook te analyseren waarom juist Koningin Juliana mij zo blijft fascineren. Is dat om de mythe van de ‘Gewone Mevrouw-Koningin’ of is er toch meer ? Ik weet dat er zeker meer is. Ik voelde me altijd verbonden aan Juliana en toch vraag ik me af hoe ik op haar zweverigheden zou hebben gereageerd als ik in die positie had mogen verkeren. Ik ben zo bevoorrecht haar eenmaal gesproken te hebben en dat was zeer aangenaam en volledig volgens de Juliaanse regels van doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg . Ze was op dat moment de Juliana die we kennen uit de verhalen recalcitrant tegen het protocol in. Mijn bewondering is er niet door verminderd integendeel. Voor jongeren is ze nu al geschiedenis en ik heb daarvan een stuk meebeleefd.